HÜMANİZM

HÜMANİZM
Hümanizm 14. ile 16. yüzyıl sonları arasında Avrupa’nın geniş bir kesiminde kabul görmüş olan bir edebiyat akımıdır.
Hümanizm, felsefede: “bütün insanları kar­deş sayan; dil, din, ırk farkı gözetmeden herkesi kucaklayan anlayış” olarak tanımlanabilir. Edebi­yatta Hümanizm ise “yeniden doğuş” (rönesans) anlamına gelir.
Hümanizm, kilise ve devlet baskısına daya­nan Ortaçağ zihniyetine karşı özgür düşüncenin tepkisi olarak ortaya çıkmış ve eski Grek-Latin kültürüne yöneliş olarak belirmiştir. Hıristiyanlığın görüşlerine karşı çıkan Hümanistler, antik dönem eserlerine büyük hayranlık duymuşlardır. Dante, Petrarca ve Boccacio gibi sanatçıların öncülü­ğünde gelişen Hümanizm, eski Yunan ve Latin edebiyatlarından yola çıkarak bütün insanlığa seslenmek amacı gütmüştür.
Önce İtalya’da beliren, sonra İspanya, Por­tekiz, Fransa, İngiltere ve Almanya’da görülen Hümanizm, az çok birbirine benzeyen edebiyatla­rın doğmasına yol açmıştır. Hümanizm, bu açıdan genel bir edebiyat akımı olarak düşünülebilir.
Hümanist anlayış, sanatçıları milli halk ede­biyatlarından uzaklaştırmış ve “beşeri” olmaya zorlamıştır. Hümanistler üslup ve biçime çok önem vermişler, antik çağların dünya görüşünü, konulannı taklit etmişlerdir.
Hümanizmin Önemli Temsilcileri:
Dante………………………………………………. destan
Petrarca…………………………………………… şiir
Boccacio………………………………………….. öykü
Rabelais………………………………………….. güldürü
Montaigne……………………………………….. deneme
Ronsard…………………………………………… şiir